ႏိုင္ငံတကာမွ သတ္မွတ္ထားေသာ HR ႏွင့္ ျမန္မာျပည္တြင္ခ်ိဳးေဖာက္ခံေနရေသာ HR မ်ား

လူ႔အခြင့္အေရးေၾကဘာ စာတမ္းကို ၁၉၄၈ ခုႏွစ္မွာအသိအမွတ္ျပဳခဲ့သည္။  လူ႔အခြင့္အေရးေၾကညာ  စာတမ္း၏ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ စစ္အာဏာရွင္မ်ားမိမိထင္သလိုတိုင္းျပည္ကို  စနစ္မဲ့အုပ္ခ်ဳပ္ျခင္းမျပဳလုပ္ရရန္  ျပည္သူလူထုူမ်ားကိုလည္းစားလုိုက္နာရန္  အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္ ျဖစ္သည္။ ျမန္မာႏွိင္ငံတြင္ ယခုဆိုလွ်င္  ဖြဲ႕စည္းပုံအေျချခံ ဥပေဒ သုံးခုေတာင္မွာရွိခဲ႔ေပၿပီ။  ျမန္မာႏွင္ငံသည္ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္မွာလြပ္လပ္ေရးရၿပီး  ျပည္ေထာင္စု သမၼတ ျမန္မာႏွင္ငံဖြဲ႕စည္းပုံအေျချခံဥပေဒျဖစ္သည္။  ၎အခ်ိန္တြင္ သခင္ဦးႏု အုပ္ခ်ဳပ္ေသာအခ်ိန္ျဖစ္ၿပီး တိုင္းျပည္သည္လြပ္လပ္ၿပီးတရားမွ်တေသာေၾကာင္း   တိုင္းျပည္တြင္ အဘက္ဘက္မွ     တိုးတက္မူရွိသည္။  ထုိ႔ေနာက္    ၁၉၆၂ ခုႏွစ္တြင္ဦးေနဝင္း ဦးေဆာင္ေသာစစ္အစိုးရသည္    အာဏာသိမ္းယူခဲ႔ပါသည္။  ထိုအခ်ိန္မွာစၿပီးျမန္မာႏွိင္ငံသည္  အဘက္ဘက္မွာ  ဆုပ္ယုပ္လာပါတယ္။.

ေနာက္ၿပီး ဦးေနဝင္းအာဏာသိမ္းၿပီးေနာက္  ၁၉၇၄ ခုႏွစ္ျမန္မာဆိုဆယ္လစ္ ဖြဲ႔စည္းပုံအေျချခံဥပေဒျဖစ္သည္။     ေနာက္ၿပီး၂၀၀၈ ခုႏွစ္ဖြဲ႕စည္းပုုံးအေျချခံဥပေဒ ဟူၿပီး ဖြဲ႔စည္းပုံ သုံးခုေတာင္ရွိခဲ႔ေပၿပီး  ၁၉၆၂ ႏွစ္မွစၿပီးယခုထက္တိုင္ လူ႕အခြင့္အေရး ခ်ဳိးေဖာက္ခံေနရသည္ျဖစ္ပါတယ္။  ဖြဲ႕စည္းပုံအေျချခံဥပေဒဆိုတာ  ႏိုင္ငံေတာ္ကိုအုပ္ခ်ုဳပ္မင္းလုပ္တဲ႔   အစိုးရေတြရဲ႕အာဏေတြကိုကန္႕သတ္ၿ႔ပီး   ျပည္သူလူထုေတြရဲ႕အခြင့္အေရးကို  အာမခံကာကြယ္ဌာန္းထားတာျဖစ္ပါတယ္။  တစ္နည္းအားျဖင့္ ျပည္သူလူထုရဲ႕အခြင္႕အေရးကို   မည္သူမွ် ခ်ဳိးေဖာက္မရေအာင္   ကာကြယ္ေပးတာပဲျဖစ္ပါတယ္။   ခ်ဴိးေဖာက္လုိ႕ရွွိရင္ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျချခံအရ  အေရးယူပိုင္ခြင့္ရွိပါတယ္။ ျမန္မာစစ္အစိုးရဟာလည္းအဲဒီလို
လူ႕အခြင့္အေရးကိုခ်ဳိးေဖာက္ေနတာပါပဲ။  ျမန္မာႏွိင္ငံကို တိုင္းရင္းသားခုႏွစ္မ်ဳိးႏွင့္   ဗမာလူမ်ုဳိး ဆိုၿပီးအဓိကလူမ်ဳိးႀကီးရွစ္မ်ဳိုးျဖင့္ဖြဲ႕စည္းထားတာပဲ။      ဗမာလူမ်ဳိးကလက္ဝက္ႀကီးအုပ္စိုးၿပီး  လူမ်ဳိးေရးအရ    ခြဲျခားဖိႏွိပ္ဆက္ဆံေနတယ္။  ယခုဆိုရင္တိုင္းရင္းသားေတြဟာ  မိမိဘာသာ  ယဥ္ေက်းမူ
မိမိသမိုင္းေၾကာင္းကိုထုပ္ေဖာ္ေျပာဆိုႏွင္ခြင့္မရွိဘဲ     ဗမာသမိုင္းေၾကာင္း   စာေပ  ယဥ္ေက်းမူကိုဘဲ    တိုင္းရင္းသားေတြက မိမိဘာသာ  အျဖစ္သတ္မွတ္ၿပီး  လိုက္နာေနၾကရပါတယ္   ကမာၻေပၚတြင္   မည္သည့္လူမ်ဳိးမဆို    မိမိဘာသာ   ယဥ္ေက်းမူ  စာေပကို  ေဖာ္ထုပ္ခ်င္ၾကတာပဲ   အဲတာေတြကလည္း    တိုင္းရင္းေတြက  အခြင့္အေရးခ်ဳိးေဖာက္ခံေနရတာပဲ။

လူ႕အခြင့္အေရးဆိုတာ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေမြးရာပါအခြင့္အေရးျဖစ္တယ္၊  အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ လူ႕အခြင့္အေရးေၾကညာစာတမ္းမွာ လူသားတို႔ရဲ႕ရပိုင္ခြင့္အခြင့္အေရး အခ်က္(၃၀)ကို ထည့္သြင္းေဖာ္ျပထားတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာစစ္အစိုးရဟာ ႏိုင္ငံအတြင္းမွာရွိတဲ့ ျပည္သူေတြရဲ႕ အခြင့္အေရးေတြကို ခ်ိဳးေဖာက္ေနတယ္၊ အခြင့္အလမ္းေတြကို ေဖာ္ေဆာင္မေပးဘူး၊  လူ႔အခြင့္အေရးခ်ိဳးေဖာက္မႈေတြဟာ အစိုးရက ျပည္သူေတြအေပၚမွာ ခ်ိဳးေဖာက္မႈေတြျဖစ္ေပၚေနသလို အသိပညာ မဖြံ႔ၿဖိဳး၊ မတိုးတက္တဲ႔ေဒသေတြမွာလည္း ျပည္သူေတြအခ်င္းခ်င္း ခ်ိဳးေဖာက္မႈေတြျဖစ္ေပၚ ေနၾကတယ္၊ အခုလိုမဖြံ႕ၿဖိဳးတဲ့ေဒသေတြမွာ အသိပညာေပးမႈေတြကို ျပဳလုပ္ေပးဖို႔အတြက္ အစိုးရမွာ တာ၀န္ရွိပါတယ္၊
စစ္အစိုးရဟာ တိုင္းရင္းသားျပည္သူေတြရဲ႕ လုပ္ပိုင္ခြင့္ အခြင့္အေရးေတြကို  ပိတ္ပင္တားဆီးေနတယ္၊ အထူးသျဖင့္ ရခိုင္ျပည္နယ္မွ ဘိ္ုးဘြားပိုင္သယံဇာတေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္၊ စစ္အစိုးရက နယ္ခ်ဲ႕လူမ်ိဳးႀကီး၀ါဒ စနစ္ကို က်င့္သံုးၿပီး ရခိုင္ျပည္က ထြက္ရွိတဲ့ သဘာ၀သယံဇာတကို လက္၀ါးႀကီးအုပ္  ထုတ္လုပ္ေရာင္းခ်ေနၾကတယ္၊  ရရွိလာတဲ့ေငြေၾကးေတြကို ရခိုင္တိုင္းရင္းသားေတြ အတြက္လည္းအသံုးမျပဳ၊ အျခားတိုင္းရင္းသား ျပည္သူေတြအတြက္လည္း အသံုးမျပဳဘူး၊ သူတို႔ရဲ႕ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ သက္ဆိုး ရွည္ေရးအတြက္ စစ္လက္နက္ ၀ယ္ယူေရးအတြက္မွာသာ အသံုးျပဳေနၾကတယ္၊ ဒါေတြဟာ တိုင္းရင္းသားေတြရဲ႕ရပိုင္ခြင့္ အခြင့္အေရး ေတြကို ခ်ိဳးေဖာက္ေနတာပဲ၊
ယခင္က ရမ္းၿဗဲၿမိဳ႕နယ္မွာရွိတဲ့ေဒသခံျပည္သူေတြဟာ  မိသားစု၀တ္ေနေရးအတြက္ တႏိုင္ တပိုင္ေရနံစိမ္းေတြ တူးေဖာ္ၿပီး ေရာင္းခ်အသံုးခဲ့တယ္၊ ဒါကို  အစိုးရမက ေရနံတြင္းေတြကို တိုင္းတပါးကို  ေရာင္းခ်လိုက္ေတာ့  ေဒသခံျပည္သူေတြ အၾကပ္အတင္းေတြ႔ေနရတယ္၊ ေနာက္တစ္ခုက  ရခိုင္ျပည္နယ္မွာသစ္၀ါးေတြ အမ်ားႀကီးထြက္ရွိတယ္၊ ေဒသခံျပည္သူေတြဟာ သားသမီးေတြရဲ႕ ပညာေရး၊ စား၀တ္ေနေရး စတဲ့ကုန္က်စရိတ္ေတြကို မိမိတို႔ေဒသမွာ ရွိတဲ့သစ္၀ါးေတြကို  တႏိုင္တပိုင္ထုတ္လုပ္ၾကတယ္၊ ဒါကို  အစိုးရကေတာေတာင္ေတြမွာ  သစ္မခုတ္ရဆိုတဲ့ေဆာင္ပုဒ္ေတြကပ္ၿပီး ေနာက္ကြယ္မွာ လူတစ္ခ်ိဳ႕ကစစ္အစိုးရနဲ႔ေပါင္းၿပီး ရွိသမွ် သစ္ေတာေတြ ျပဳန္းတီးေအာင္ ထုတ္ယူေရာင္းခ်ေနၾကတယ္၊ ဒါေတြဟာ တိုင္းရင္းသားေတြရဲ့ရပိုင္ခြင့္၊ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြကို စစ္အစိုရက ခ်ိဳးေဖာက္၊ ပိတ္ပင္တားဆီးေနတာျဖစ္တယ္၊
ျပည္သူေတြအေနနဲ႔လည္း လြတ္လပ္စြာလႈပ္ရွားသြားလာခြင့္ ဆိုတာမရွိေတာ့ဘူး၊ ျပည္တြင္းထဲမွာ ေသာ္မွ တစ္ၿမိဳ႕နဲ႔တစ္ၿမိဳ႔၊ တစ္ရြာနဲ႔တစ္ရြာသြားလာေနတာကိုေသာ္ စစ္သားနဲ႔ ရဲေတြက ေခၚယူစစ္ေဆးၾကတယ္၊ ျမန္မာႏိုင္ငံသား စိစစ္ေရးကဒ္ျပား ကိုင္ေဆာင္ထားပါလွ်က္နဲ႔ လူ၀င္မႈၾကီးၾကပ္ေရးဂိတ္ေတြမွာ ေငြေတြေပးၾကရတယ္၊ ဒါဟာ လြတ္လပ္စြာလႈပ္ရွားသြားလာခြင့္ကို ခ်ိဳးေဖာက္ေနတာျဖစ္သလို  ျပည္သူေတြကို ၿခိမ္းေျခာက္မႈျဖစ္ေစတာေပါ့၊
၁၉၉၄- ၉၅ ကာလ အာရွလမ္းမႀကီးစတင္ေဖာက္လုပ္ခ်ိန္က က်မတို႔ ေဒသခံျပည္ေတြဟာ လမ္းလုပ္ဖို႔ လိုက္ၾကရတယ္၊ လူေတြဟာ အသက္ ၁၀ႏွစ္ကပင္ ၇၀ ေက်ာ္အထိပါၾကတယ္၊ တစ္ခါတေလ အခ်ိန္ေနာက္က်ေတာ့ မိမိတို႔တာအထိေရာက္ေအာင္ စစ္တပ္က ဖားခုန္ၿပီးသြားခိုင္းတယ္။ ဒါဟာ အစိုးရက အတင္းအဓမၼ လုပ္အားေစခိုင္းတာျဖစ္တယ္။
အခုဆိုရင္ ႀကံ့ဖြံ႔ေတြက ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ စည္းရံုးေရးေတြဆင္းေနၾကတယ္၊ သူတို႔ေတြ စည္းရံုးေရးဆင္းတဲ့အခါ မေတာ္မရား စည္းရံုးမႈေတြကို ေပါက္ၾကားသြားမွာ စိုးလို႔ဖုန္းလိုင္းေတြကို ျဖတ္ေတာက္ၾကတယ္၊
စစ္အစိုးရက လူ႔အခြင့္အေရးခ်ိဳးေဖာက္မႈကို နည္းမ်ိဳးစံုးနဲ႔ခ်ိဳးေဖာက္ေနၾကတယ္၊ ၿခံဳငံုၿပီးေျပာရရယ္ စစ္အစိုးရက ျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ လူ႕အခြင့္ေရးေၾကညာစာတမ္းမွာပါတဲ႔ အခ်က္(၃၀) ကို ခ်ိဳးေဖာက္ေနတာပါ။ အခုလို ခ်ိဳးေဖာက္မႈေတြ ပေပ်ာက္သြားေအာင္ ျပည္သူေတြကို အသိပညာေပးမႈေတြျပဳလုပ္ရမယ္၊ လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ိဳးေဖာက္ခံရျခင္း သတင္းအခ်က္အလက္ကို တိတိက်က်ေကာက္ ယူၿပီးစစ္အစိုးရကို တရားစြဲဆိုမႈေတ ျပဳလုပ္ၾကရပါလိမ့္မယ္။

ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ႏုိင္ငံသား တစ္ေယာက္ရဲ႕ ရပုိင္ခြင့္နဲ႔ ႏုိင္ငံသား အျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳတယ္ဆုိတာ ႏုိင္ငံသား စိစစ္ေရးကဒ္ျပား ထုတ္ေပးထားရုံနဲ႔ လုံေလာက္တယ္လို႔ စစ္အစုိးရက လက္ခံေနပုံရတယ္။ ဆက္စပ္ၾကည့္ပါ- ႏုိင္ငံသား တစ္ေယာက္ရဲ႕ အေျခခံ လြတ္လပ္မႈေလး တစ္ခုသာ ျဖစ္တဲ့ ႏုိင္ငံတြင္း ခရီးသြားလာခြင့္ကုိေတာင္ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ မေတြ႔ရဘူး။ သတင္း အတိအက် ရထားလို႔ မသၤာသူကုိ လုံၿခဳံေရး အရ ရွာေဖြရတယ္လုိ႔ အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ဳိးေတာ့ လာမေျပာနဲ႔။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ခရီးသြားလာေနတဲ့ သူတုိင္း သိတယ္။ ဒါေတြဟာ ႏုိင္ငံသား တစ္ေယာက္ျဖစ္ေနရက္သားနဲ႔ မ်ဳိးရုိးစဥ္ဆက္ ျမန္မာႏုိင္ငံသား ျဖစ္ေနလ်က္နဲ႔ ခုလုိမ်ဳိး အေသးအဖြဲ႔ အခြင့္အေရးေတြက အစ ျမန္မာႏုိင္ငံရွိ ႏုိင္ငံသား တုိင္း ခံစားေနရတာေတြပါ။ သူတို႔ရဲ႕ ခံစားခ်က္ကုိ ထပ္ဆင့္ ၫႊန္းဆုိရမယ္ ဆုိရင္ ႏုိင္ငံမဲ့ ႏုိင္ငံသား တစ္ေယာက္ အျဖစ္ ခံစားရမွာပါ။ ဒီ သြားလာခြင့္ကုိေတာင္ လြတ္လပ္ စြာ ခြင့္မျပဳထားပါပဲနဲ႔ နအဖ အစုိးရဟာ ႏုိင္ငံတကာက သတ္မွတ္ထားတဲ့ လူ႔အခြင့္အေရး အခ်က္ အလက္ ေတြကုိ ေလးစား လုိက္နာ တန္ဖုိးထားတယ္လို႔ မဆုိႏုိင္ပါဘူး။ ျမန္မာႏုိင္ငံနဲ႔ အေ၀း တစ္ျခား ႏုိင္ငံေတြကုိ ေရာက္ေနၾကတဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံသားေတြ ဒုကၡ ေရာက္ခ်င္သလုိ ေရာက္ေနပါေစ ဒီအတုိင္း ပစ္ထားရက္တဲ့ ျမန္မာ သံရုံးနဲ႔ ႏုိင္ငံေတာ္ အစုိးရေတြကုိ အံ့လည္း အံ့ၾသမိတယ္။ ဒါေတြ ကြယ္ေပ်ာက္သြား ႏုိင္ေအာင္ လုံး၀ မရွိေတာ့ေအာင္ ရပ္တန္႔သြားေအာင္ အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ လုပ္ႏုိင္မယ္ မထင္ေသးဘူး။ ဘာလုိ႔လည္း ဆုိေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံ ဒီမုိကေရစီ အေရးအတြက္ ႀကဳိးစားတုိက္ပြဲ ၀င္ေနၾကတဲ့ အတုိက္အခံ ဒီမုိကေရစီ ဘက္ေတာ္သား ေတြမွာ တရားခုံရုံး လက္၀ယ္ မပုိင္ဆုိင္ေသးသလို ဘာလုပ္ပုိင္ခြင့္မွ လည္း မရွိေသးဘူး။ ဒါေၾကာင့္ လုပ္ႏုိင္တာ တစ္ခုပဲ ရွိတယ္။ စစ္အစုိးရ လက္ထက္ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ခ်ဳိးေဖာက္ခံ ေနရတဲ့ လူ႔အခြင့္အေရးေတြနဲ႔ တစ္ျခား ျပစ္မႈဆုိင္ရာ အခ်က္အလက္ အတိအက်ေတြကုိ စနစ္တက် စုစည္းၿပီး သိမ္းဆည္းထားဖုိ႔နဲ႔ ႏုိင္ငံတကာကုိ ထုတ္ေဖာ္ျပသဖုိ႔ပဲ။ ဒီေနရာမွာ ႏုိင္ငံတကာ လို႔ သုံးလိုက္လုိ႔ ျမန္မာ့ ႏုိင္ငံေရး အေျပာင္းအလဲတြက္ ႏုိင္ငံတကာကုိ အားကုိးဖုိ႔ ေျပာေနတာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီ ႏုိင္ငံကုိ အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ လက္ရွိ အစုိးရရဲ႕ ႏုိင္ငံတကာက ဥပေဒ ေၾကညာစာတမ္းေတြကုိ မလုိက္နာ၊ ခ်ဳိးေဖာက္ေနတာေတြကုိ သူတုိ႔ကုိ သိေအာင္ အသိေပးဖုိ႔ အတြက္ပါ။ ၿပီးေတာ့ အဲဒီ အခ်က္အလက္ မွတ္တမ္းေတြဟာ တစ္ေန႔ တခ်ိန္ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ အစုိးရေကာင္း တစ္ရပ္ ေပၚေပါက္လာတဲ့ အခါ  စစ္အစုိးရ လက္ထက္ က်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့ ျပစ္မႈဆုိင္ရာ သက္ဆုိင္သူေတြကုိ အေရး ယူသြားႏုိင္ဖုိ႔ အတြက္ ျဖစ္ပါတယ္။ က်ဴးလြန္သူေရာ၊  က်ဴးလြန္ခံသူေရာ တစ္ေန႔မွာ အမွန္တရားတုိင္း ျဖစ္လာ မွာပါ။

လူ႔အခြင့္အေရးဟူေသာ ေဝၚဟာရသည္ ယခင္ကမရွိခဲ့ပါ၊ ဒုတိယကမၻာစစ္အၿပီးကာလတြင္ စတင္ေပၚ ေပါက္လာျခင္းသာလွ်င္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ေရွ႕ယခင္က လူ႔အခြင့္အေရးဟု မေခၚေဝါေသာ္လည္း လူ႔အ ခြင့္အ ေရး၏ အႏွစ္သာရမ်ားသည္ ေရွ႕ယခင္ကပင္ရွိႏွင္းၿပီးျဖစ္သည္ကိုမႈ ေရွ႕ေခာတ္ကာလက ပညာရွင္မ်ား၏ အဆို အမိန္းမ်ား ဘာသာေရးအယူအဆတို႔တြင္ေတြ႔ရွိႏုိင္ေပသည္။

လူ႔အခြင့္အေရး ေပၚေပါက္လာရျခင္းမွာ ဒုတိယကမၻာစစ္အတြင္းက လူသူမ်ားေျမာက္မ်ားစြာေသေၾက ပ်က္စီခဲ့ၾကသည္ အထူးသျဖင့္ လူမ်ဳိးတံုးသတ္ျဖတ္မႈမ်ားကို ဂ်ာမနီႏိုင္ငံရွိ ဟစ္တလာဦးေဆာင္ေသာ နာဇီ ပါတီက က်ဴးလြန္ခဲ့ၾကပါသည္။ ထို႔ေၾကာင္း ဒုတိယကမၻာစစ္အၿပီးကာလတြင္ အေမရိကန္သမတၱကေတာ္ ေအလီနာရုစေပကဦးေဆာင္ၿပီး ၁၉၄၇ ခုႏွစ္တြင္ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ လူ႔အခြင့္အေရးေၾကျငာစာတမ္းမႈၾကမ္းကို ေရးဆြဲခဲ့ၾကပါသည္။ ထိုေၾကျငာစာတမ္းကို ၁၉၄၈ ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ ၁၀ ရက္ေန႔တြင္ ႏိုင္ငံအမ်ားစု၏ေထာက္ ခံမႈျဖင့္ အတည္ျပဳခဲ့ၾကသည္။ ကန္႔ကြက္မဲလံုးဝမရွိ ၾကားေနမဲအျဖစ္ ဆိုဗီယက္ဦးေဆာင္ေသာ အေရွ႕ဥေရာပ ႏိုင္ငံတခ်ိဳ႕သာရွိခဲ့ၾကပါသည္။ ဤေၾကျငာစာတမ္းသည္ ကုလသမဂ အဖြဲ႔ဝင္ႏိုင္ငံအျဖစ္လက္ခံလွ်င္ ၎ႏိုင္ငံမ်ားသည္ အလိုလေလွ်က္လိုက္နာၿပီးသားျဖစ္သည္၊ သို႔ေသာ္ ကုလသမဂ အဖြဲ႔ဝင္ႏိုင္ငံတခ်ိဳ႕သည္ ထိုေၾကျငာစာတမ္းကို လိုက္နာျခင္းမရွိၾကေပ။ သို႔ေသာ္လည္း အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာလူ႔အခြင့္အေရးေၾကျငာ စာတမ္းသည္ စာခ်ဳပ္မဟုတ္ေသာေၾကာင္းစည္းေႏွာင္အားမရွိေပ။

ထို႔ေၾကာင္း စည္းေႏွာင္းအားရွိသည့္ စာခ်ဴပ္ႏွစ္ခုထပ္မံေပၚေပါက္လာခဲ့သည္ ထိုစာခ်ဳပ္ႏွစ္ခုမွာ ႏိုင္ငံသားႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးဆိုင္ရာအခြင့္အေရးစာခ်ဳပ္ႏွင့္ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရးႏွင့္ယဥ္ေက်းမႈဆိုင္ရာအခြင့္အေရး စာခ်ဳပ္တို႔ျဖစ္သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ အထက္ေဖၚျပပါစာခ်ဳပ္ႏွစ္ခုစလံုးတြင္ လက္မွတ္ေရးထိုးထားျခင္းမရွိေပ။ ျမန္မာႏိုင္ငံကလက္မွတ္ေရးထိုထားေသာ စာခ်ဳပ္မ်ားမွာ အမ်ဳိးသမီးမ်ားအားနည္းမ်ဳိးစံုျဖင့္ ခြဲျခားဖိႏွိပ္ထားမႈမ်ား အားလံုးပေပ်ာက္ေရးသေဘာတူစာခ်ဳပ္၊ ကေလးအခြင့္အေရးစာခ်ဳပ္၊ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ႏိုင္ငံတကာ အလုပ္သမားအဖြဲ႔အစည္း တို႔ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ အမ်ဳိးသမီးမ်ားအားနည္းမ်ဳိးစံုျဖင့္ ခြဲျခားဖိႏွိပ္မႈမ်ား အားလံုးပေပ်ာက္ေရးသေဘာတူစာခ်ဳပ္တြင္ အဓိကအေရး အႀကီးဆံုး စာခ်ဳပ္အပိုဒ္ ( ၂၉ ) ကိုမႈျခြင္းခ်က္ထားၿပီး လက္မွတ္ေရးထိုထားသည္။ က်န္လက္မွတ္ထိုးထားေသာ သေဘာတူစာခ်ဳပ္မ်ား တြင္လည္းလက္မွတ္ေရးထိုးထားေသာ္လည္းမည္သည့္ျပဌာန္ခ်က္မ်ားကိုမွလိုက္နာျခင္းမရွိေပး ခ်ိဳးေဖာက္ လွ်က္ရွိသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ လူ႔အခြင္ေရးေၾကျငာစာတမ္းပါအခ်က္မ်ားတြင္လညး္ တခ်က္ကိုမွလိုက္နာျခင္း မရွိေပးလူသားတဦး၏ ရပိုင္ခြင့္ အခြင့္အေရးမွန္သမွ်ကို ခ်ိဳးေဖာက္ထားသည္ကို ေတြ႔ရပါသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္  ( ILO ) တြင္လက္မွတ္ေရးထိုးထားေသာ္လည္ လုပ္အားေပးေစခိုင္မႈမ်ား၊ အတင္းအားဓမၼ စစ္သားစုေဆာင္မႈမ်ား၊ လယ္ယာေျမမ်ားကိုသိမ္းပိုက္ျခင္းႏွင့္ အေထြေထြခ်ဳိးေဖာက္မႈမ်ားကို ဆက္လက္ျပဳလုပ္ေနဆဲျဖစ္သည္ကို ေတြ႔ရပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ေဒသတြင္ လူ႔အခြင့္အေရးခ်ဳိးေဖာက္မႈမ်ားအနက္ တခုကိုတင္ျပရလွ်င္ ၁၉၉၄ ခုႏွစ္က ကၽြန္ေတာ္တို႔ေဒသကို ကုလားဆိုး ေအလ္ကိုင္ဒါတာလီဘန္မ်ား၏ အေဆြအပြားမ်ားသည္ ရခိုင္ျပည္နယ္ ေမာင္ေတာႏွင့္ ဘူးသီးေတင္ၿမိဳ႕နယ္မ်ားသို႔ ဘဂၤလားေဒ့ရု္ေတာင္တန္းနယ္မ်ားမွ တဆင့္ဝင္ေရာက္လာရာ ေဒသခံစစ္တပ္အခ်ိဳ႕ႏွင့္ ေရွ႕တန္းေရာက္စစ္တပ္မ်ားသည္။ ေမယုေတာင္တန္းႀကီးမ်ားကို ျဖတ္၍ေဖာက္ လုပ္ထားေသာ ၁၆ မိုင္ရွည္လွ်ားသည့္ လမ္းမႀကီးတစ္ေလွ်ာက္ကို ရန္သူ ေအလ္ကုိင္ဒါတာလီဘန္မ်ား မျဖတ္သန္းႏိုင္ရန္အတြက္ဟုဆိုကာ ေဒသခံျပည္သူမ်ားကို ေန႔ေရာညပါကင္းေစာင့္ခိုင္ခဲ့သည္။ အဆိုးဆံုးမွာ ညဆိုလွ်င္ ရန္သူလမ္းမကိုျဖတ္သန္းပါက ျမင္ႏိုင္ေစရန္အလိုငွာ တစ္ညလံုးမီးေမႊးထားၾကရသည္။ သို႔ေသာ အမ်ားအၾကာမီ၊ မိုးရာသီသို႔ေရာက္ေလရာ ကင္းေစာင့္ေဒသခံျပည္သူမ်ားမွာမ်ားစြာ ဒုကၡေရာက္ ၾကရေလသည္၊ မီးေမႊးရန္ ထင္းမရွိျခင္း ထင္းေျခာက္မ်ားမွာလည္း ေရစိုေနေသာေၾကာင့္မီးေကာင္းစြာမစြဲျခင္းတို႔ေၾကာင္း စစ္သားမ်ား၏ ရိုက္နက္မႈမ်ားကို ခံခဲ့ၾကရပါသည္။ အဆိုးဆံုးမွာ ရြာရွိမိသားစုဝင္မ်ား ထမင္းစားရန္ ေငြမရွိျခင္း အိမ္ေထာင္ရွင္အမ်ိဳးသားမ်ားမွာလည္း ဝင္ေငြမရွာႏိုင္ျခင္း။ ဤသို႔ ေဒသခံျပည္သူမ်ားမွာ သံုးလတိုင္တိုင္ အတိ့ဒုကၡေရာက္ခဲ့ၾကရပါသည္။

Sae Hark Main

ShanStateDefenceArmy

Share: