သံလြင္ျမစ္ဟာ ရွမ္းျပည္နယ္မွာ အႀကီးဆံုးျမစ္ျဖစ္သည့္အျပင္ ကမၻာေပၚမွာ ေရစီးအသန္ဆံုးျမစ္၊ အလွပဆံုးျမစ္တစ္ခုျဖစ္တယ္။ အႏုပညာရွင္မ်ားကေတာ့ သံလြင္ျမစ္ ကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး ေတးသီခ်င္းေတြ ေရးဖဲြ႕သီကုံးၾကတယ္။ ေရႊလီျမစ္၊ နမ့္တိန္းျမစ္တုိ႔ကုိ ရွမ္းသီခ်င္းေရးဆရာေတြက အခ်စ္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့အေၾကာင္းေတြကုိသာ ေရးစပ္ၾကေသာ္ လည္း သံလြင္ျမစ္ကုိေတာ့ အမ်ဳိးသားေရးသီခ်င္းအျဖစ္ ေရးဖဲြ႕ၾကတယ္။ ရွမ္းသီခ်င္းတစ္ ပုဒ္က (ဘယ္သူကမွ သူ႔အေၾကာင္းကုိ မသိၾကဘူး)လုိ႔ဆုိထားတာေၾကာင့္ စာေရးသူက သံလြင္ျမစ္အေၾကာင္း ေရးဖဲြျဖစ္ခဲ့တာပါ။
သံလြင္ျမစ္ဟာ တိဗက္ျပည္အေရွ႕ဘက္ ဒန္ကလာ ေရခဲေတာင္ကေန ျမစ္ဖ်ားခံခဲ့ၿပီး အေနာက္ကေန အေရွ႕ဘက္ကုိ စတင္စီးဆင္းတယ္။ တရုတ္ျပည္၊ ဆိက်င္း ျပည္နယ္ လတီၱတြဒ္ ၃၀ ဒီဂရီေရာက္ အေရွ႕ေတာင္ဘက္ကုိ ခ်ဳိး၀င္ကာ ယူနန္ျပည္နယ္ထဲ ေရာက္သြားတယ္။
ယူနန္ျပည္နယ္ထဲေရာက္တဲ့အခ်ိန္ သံလြင္ျမစ္ဟာ ေျမာက္ဘက္ကေန ေတာင္ ဘက္ကုိ စီးဆင္းျပီး လတီၱတြဒ္ ၂၇ ဒီဂရီအေရာက္ သံလြင္ျမစ္ဟာ ေမချမစ္နဲ႔ လြန္စြာနီး ကပ္ခဲ့ၿပီး ေတာင္တစ္လံုးပဲ ျခားပါေတာ့တယ္။ မဲေခါင္ျမစ္နဲ႔ေတာ့ မုိင္ ၃၀ ခန္႔ေ၀းတယ္။
လတီၱတြဒ္ ၂၄ ဒီဂရီအေရာက္ ရွမ္းျပည္နယ္ထဲ စစီး၀င္ၿပီး ၀နယ္၊ ကုိးကန္႔နယ္၊ တန္႔ယန္း၊ က်ဳိင္းတံု၊ မိုင္းပန္၊ ေမာက္မယ္တုိ႔ကုိ ျဖတ္ကာ ကယားျပည္နယ္အတြင္းမွာေတာ့ ထုိင္းႏုိင္ငံနဲ႔ နယ္ျခားျမစ္အျဖစ္ တည္ရွိခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ ကရင္ျပည္နယ္၊ မြန္ျပည္နယ္ကုိ ျဖတ္သန္းကာ လတီၱတြဒ္ ၁၆.၅ ဒီဂရီ ေမာ္လၿမိဳင္အနီး မုတၱမပင္လယ္ေကြ႕မွတစ္ဆင့္ ပင္လယ္ထဲကုိ စီး၀င္တယ္။
မုတၱမပင္လယ္ေကြ႕ထဲ ၀င္သြားတဲ့အခ်ိန္ ျမစ္ႏွစ္ျခမ္္းကဲြသြားၿပီး ဘီလူးကၽြန္းရဲ႕ ေျမာက္ဘက္ကုိစီးသြားတဲ့ျမစ္ကုိ နမ့္တိန္ျမစ္အျဖစ္လည္းေကာင္း၊ ဘီလူးကၽြန္းေတာင္ဘက္ ကိုစီးသြားတဲ့အပုိင္းကေတာ့ ေမာ္လၿမိဳင္ျမစ္လုိ႔ ေခၚတယ္။ နမ့္တိန္ျမစ္အတြင္း ေလွငယ္မ်ား ေဖာင္မ်ားသာ သြားလာႏုိင္ေပမယ့္ ေမာ္လၿမိဳင္ျမစ္အတြင္းေတာ့ ပင္လယ္ကူးသေဘၤာမ်ား ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕အထိ ၀င္ထြက္သြားလာႏုိင္တယ္။ သံလြင္ျမစ္ေရေၾကာင္းလမ္းကေတာ့ မုိင္ (၁၀၀)နီးပါးေလာက္ပဲ အသံုးျပဳႏုိင္တယ္။
သံလြင္ျမစ္ရဲ႕ အျခားအမည္မ်ား
သံလြင္ျမစ္ကုိ တိဗက္တုိ႔က ဂ်ာမုိငုိခ်ဴ (သုိ႔မဟုတ္) နတ္ဂ်ဴ လုိ႔ေခၚတယ္။ တရုတ္က ေတာ့ လုက်င္း၊ ႏုက်င္း၊ ဖုိ႔ဆုက်င္း လုိ႔ေခၚၿပီး ရွမ္းေတြကေတာ့ နမ့္ခံုး၊ ျမန္မာကေတာ့ သံလြင္ျမစ္လုိ႔ေခၚတာေပါ့။ ထုိင္းကေတာ့ မယ့္နမ့္ဆလ၀င္းလုိ႔ေခၚေတာ့ အဂၤလိပ္ေတြ ကလည္း ထုိင္းသံနဲ႔အတူ သံလြင္ျမစ္ကုိ Salween River လုိ႔ေခၚတယ္။
တိဗက္စကား ဂ်ာမုိငုိခ်ဴ ဆုိတာကေတာ့ တရုတ္ျပည္က ျမစ္ျပာႀကီးတဲ့။ တရုတ္ စကား လုက်င္းကေတာ့ ေရႊထြက္တဲ့ျမစ္လုိ႔ အဓိပၸါယ္ရတယ္။ တိဗက္မွာရွိတဲ့ သံလြင္ျမစ္ဖ်ား ကေတာ့ ေရခဲျမစ္ပါပဲ။ တိဗက္ေဒသ ေရခဲရည္ ေပ်ာ္သြားတဲ့အခ်ိန္ သံလြင္ျမစ္ဟာ အျပာေရာင္ သမ္းေနတယ္။ ေဆာင္းရာသီမွာေတာ့ သံလြင္ျမစ္အေရာင္ဟာ ရြံ႕၀ါေရာင္လုိပါ။
သံလြင္ျမစ္အထက္ပုိင္းမွာ စာမရီ၊ ၀ံပုေလြ၊ ေတာင္ဆိတ္ စတာေတြရွိလုိ႔ ပုိၿပီး ထင္ ရွားတယ္။ (စာမရီဆုိတာ ေရခဲေတာင္မွာရွိတဲ့ႏြားကုိေခၚတယ္။ အေမြးရွည္တယ္။ ထူးဆန္းတာ က စာမရီရဲ႕ အၿမီးက ႏြားၿမီးလုိမဟုတ္ဘဲ ျမင္းၿမီးလုိ အရင္းကေန ဖြာဆင္းလာတယ္။ တခ်ဳိ႕က စာမရီဆုိရင္ ငွက္တစ္မ်ဳိးလုိ႔ထင္ၾကတယ္ အဲတာ မဟုတ္ဘူး။ စာေရးသူ တိဗက္နယ္စပ္ ေရာက္တံုးက အဲဒီ စာမရီကုိ ျမင္ဖူးခဲ့တယ္။) သံလြင္ျမစ္တစ္ေလွ်ာက္ ပင္လယ္၀မွာရွိတဲ့ သံလြင္ျမစ္ကမ္းမွအပ လူအမ်ားဆံုးေနတဲ့ ေဒသကေတာ့ တရုတ္ျပည္ထဲရွိ လုက်င္းေဒသ ပဲျဖစ္တယ္။
သံလြင္ျမစ္ရဲ႕ အသြင္
ေရစီးသန္တယ္။ အထက္ပုိင္းမွာ က်ဥ္းေျမာင္းျပီး လြန္စြာလွပတယ္။ ကမ္းပါးႏွစ္ဘက္စလံုး ကမ္းပါးျပတ္ႀကီးအျဖစ္ တည္ရွိၿပီး အထက္ကေနၾကည့္ရင္ သံလြင္ျမစ္ဟာ ေက်ာက္ကမ္းပါးႏွစ္ျခမ္း ကဲြအက္ေနတဲ့ပံုနဲ႔တူတယ္။ ထူးျခားမႈကေတာ့ သံလြင္ျမစ္ရဲ႕ ကမ္းပါးအျမင့္ဟာ ပင္လယ္ေရမ်က္ႏွာျပင္ထက္ ေပေပါင္း ၃၀၀၀ ေက်ာ္မွ ၆၀၀၀ ေက်ာ္အထိ ျမင့္မားၾကလုိ႔ ေလယာဥ္ေပၚကေနၾကည့္ရင္ ေခ်ာက္နက္ႀကီးလုိ ထင္ရတယ္။
သံလြင္ျမစ္ဟာ ပင္လယ္၀မွလဲႊၿပီး အထက္ပုိင္းျမစ္တစ္ေလွ်ာက္လံုး ျမစ္ကမ္းၿမိဳ႕ မရွိပါဘူး။ ေႏြရာသီေရာက္တဲ့အခ်ိန္ ကမ္းနံေဘးမွာ ေရတုိက္ၿပီး ပါလာတဲ့ သဲမႈန္႔ေတြ၊ ေက်ာက္ခဲေတြ လြင္ျပင္အျဖစ္ ျမင္ေတြ႕ရတယ္။ မုိးတြင္းမွာေတာ့ ကမ္းေဘးမွာ ဘာမွမေတြ႕ ရေတာ့ဘဲ ကမ္းေဘးမွာ ရွိတဲ့ သစ္ပင္ေတြလည္း ေရတုိက္စားသြားကုန္တယ္။
သံလြင္ျမစ္ေရႀကီးေရလွ်ံမႈနဲ႔ ေရေလွ်ာ့က်မႈဟာ ၆၀ ေပ၊ ၇၀ ေပအထိကြာတတ္ တယ္။ တခ်ဳိ႕ေနရာကေတာ့ ေပ ၉၀ အထိကြာဟတယ္။ ေရစီးသန္မႈေၾကာင့္ ျမစ္အတြင္းမွာ ေက်ာက္ေဆာင္ေတြ ျဖစ္ေပၚခဲ့ၿပီး ေရ၀ဲကလည္း ေပါမ်ား၊ ေရတံခြန္လည္း မ်ားတဲ့အတြက္ ေရလမ္းခရီး ခက္ခဲေစတယ္။ မုိးတြင္းကာလ ေရလည္မွာရွိတဲ့ေက်ာက္ေဆာင္ေတြကုိ ေရျမဳပ္ေပမယ့္ သေဘၤာသြားလာမႈ ခက္ခဲတယ္။
သံလြင္ျမစ္အရွည္ကေတာ့ မုိင္ေပါင္း ၁၇၅၀ ရွိၿပီး ျမန္မာျပည္အတြင္းမွာေတာ့ မုိင္ေပါင္း ၆၅၀ မုိင္ပါ။ သံလြင္ျမစ္ဟာ ဧရာ၀တီျမစ္ထက္ ရွည္ေသာ္လည္း ေရလမ္းခရီး အတြက္ ဧရာ၀တီျမစ္ေလာက္ အသံုးမ၀င္ေပ။ သစ္၀ါးေမွ်ာရန္အတြက္ကား အသံုး၀င္၏။
သံလြင္ဆိပ္ကမ္း
ခပ္ေစာေစာပုိင္းတံုးက ျမန္မာျပည္၊ ရွမ္းျပည္နယ္အတြင္းမွာ သံလြင္တံတား မေဆာက္ႏုိင္ေသးခင္ ကူးတုိ႔နဲ႔သာ ကူးၾကတယ္။ ျမန္မာျပည္အတြင္း သံလြင္ကူးတို႔ဆိပ္ ၈၈ ခု ေလာက္ရွိၿပီး အျမင့္ေပ ၁၀၀၀ ေက်ာ္ေလာက္ရွိၾကတယ္။ ပင္လယ္၀မွလဲႊ၍ သံလြင္ျမစ္ကမ္း ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕မွ မရွိဘူး။ ကူးတုိ႔ရြာ ေခတၱရြာေတြေလာက္ပဲ ရွိၾကတယ္။ ထင္ရွားတဲ့ ကူးတုိ႔ဆိပ္က ေတာ့ ကြမ္းလံု၊ မန္းဆုိင္၊ တာေကာ္၊ တာဆန္း၊ တာေတာ္ေမာ္၊ တာဆုတ္ပုိင္း၊ တာဆန္းေလး တုိ႔ပဲျဖစ္တယ္။
ယခုအစစအရာရာ ဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္လာတဲ့ ေခတ္မွာ တည္ေဆာက္မႈ နည္းပညာတုိး တက္လာတဲ့အတြက္ တရုတ္ျပည္တြင္လည္း သံလြင္ကူးတံတားမ်ား၊ ဆည္မ်ား မ်ားစြာ ေပၚ ထြန္းလာခဲ့တယ္။ ျမန္မာျပည္ ရွမ္းျပည္နယ္အတြင္း ထင္ရွားေသာ သံလြင္ျမစ္ကူးတံတားမ်ား ကေတာ့ တာေကာ္အက္တံတား၊ တာေကာ္တံတား၊ တာဆန္းတံတား၊ ေမာ္လၿမိဳင္တံတား တုိ႔ ျဖစ္ၾကတယ္။
သံလြင္ျမစ္ကုိ ေရအားလွ်ပ္စစ္ထုတ္လုပ္ဖုိ႔ တရုတ္ျပည္မွာေရာ ျမန္မာျပည္မွာပါ ဆည္ေတြတည္ေဆာက္ေနၾကတယ္။ တခ်ဳိ႕က သဘာ၀ပတ္၀န္က်င္ထိမ္းသိမ္းၾကစုိ႔ဆုိျပီး ကန္႔ကြက္ၾကတယ္။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ ေရအားလွ်ပ္စစ္လုပ္ရင္ မ်ားစြာအသံုး၀င္မယ္ဆုိၿပီး ဆည္လုပ္တဲ့သူကလုပ္ ကန္႔ကြက္တဲ့သူက ကန္႔ကြက္နဲ႔ ျဖစ္ေနေပမယ့္ သံလြင္ျမစ္ကေတာ့ ပင္လယ္အထိ စီးဆင္းမွာပါပဲ။
သံလြင္ထြက္ပစၥည္း
သံလြင္ျမစ္ကမ္းမွာ ေနထုိင္ၾကတဲ့သူေတြကေတာ့ တံငါလုပ္တယ္။ တခ်ဳိ႕ သစ္၀ါး ေမွ်ာတယ္။ ေရႊက်င္တယ္။ သံလြင္ေရႊကေတာ့ မာတယ္။ ေရႊ၀ါေရာင္ ေဖ်ာ့တယ္။ သံလြင္ျမစ္ ကမ္းရွိ သဲေသာင္ျပင္ ေက်ာက္ခဲျပင္ေတြဟာ လြန္စြာလွပတယ္။ အမဲေရာင္ရွိတဲ့ သံလြင္ ေက်ာက္ခဲဟာ ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္။ ေရႊစစ္မစစ္ စမ္းသပ္ရာမွာ အသံုး၀င္တယ္။ သံလြင္ ေက်ာက္ခဲဟာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ မုိင္ေပါင္းမ်ားစြာ ေရတုိက္စားလာတဲ့ေက်ာက္ျဖစ္တဲ့အတြက္ အခ်ဳိ႕ျပားခ်ပ္ျပီး လွပစြာ ၀ုိင္းေနတာေတြ႕ရတယ္။ အနက္ေရာက္ ေက်ာက္ျပား၀ုိင္းေတြ အရြယ္အစား အမ်ဳိးမ်ဳိးရွိတယ္။ သံလြင္သဲမႈန္႔ကေတာ့ ေျမမေရာတဲ့ သဲမႈန္႔အစစ္ျဖစ္လုိ႔ အေဆာက္အဦေဆာက္တဲ့ေနရာမွာ အသံုး၀င္၏။
သံလြင္ျမစ္အတြင္းရွိငါးေတြလည္း မ်ဳိးေပါင္းမ်ားစြာရွိမွာပါ။ နာမည္ႀကီးတာကေတာ့ ငါးၾကင္းျမီးကဲြလုိ သံလြင္ငါးပဲျဖစ္တယ္။ ေရစီးသန္တဲ့အတြက္ေၾကာင္း သဘာ၀အေလွ်ာက္ သံလြင္ငါးေတြဟာ ကုိယ္လံုးရွည္တာမ်ားတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ သံလြင္ငါးၿမီးကြဲဟာ ကမ္းစပ္ နားေရေသာက္ဆင္းလာတဲ့ သတၱ၀ါငယ္မ်ားကုိ အၿမီးနဲ႔ရုိက္လွဲၿပီး ဖမ္းစားတတ္တယ္။ သံလြင္ ငါးရဲ႕ အရသာဟာလည္း အမ်ားနဲ႔ မတူ တမူထူးျခားတဲ့ အရသာရွိတယ္။ သံလြင္ျမစ္ကမ္းမွာ ေပါက္တဲ့ ဟင္းရြက္တစ္မ်ဳိးကုိ ရွမ္းလုိ (ဖတ္ခံုး) ဟုေခၚၿပီး ျမန္မာလုိေတာ့ သံလြင္ဟင္းရြက္ စိမ္း လုိ႔ပဲေခၚရမယ္ထင္တယ္။ ခ်က္စားရင္ အရသာဆိမ့္တယ္။ ကင္းမြန္ရြက္ထက္ အရသာ ပုိဆိမ့္တယ္။ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကေတာ့ သံလြင္ကန္စြန္းဥပါ။ ကန္စြန္းဥနီလုိပါပဲ။ သုိ႔ေသာ္ ဥတုိင္း လုိလုိ ပုိးထုိးေနတဲ့ပံုစံမ်ဳိးျဖစ္ေနတယ္။ ျပဳတ္စား ခ်က္စားရင္ေတာ့ အထဲမွာ အနီေရာင္ အညိဳ ေရာင္ရွိၿပီး ရုိးရုိးကန္စြန္းဥထက္ အရသာကုိပုိၿပီး ခ်ဳိတယ္။ မာတယ္။
သံလြင္ျမစ္ရဲ႕ ျမစ္လက္တက္မ်ား
ျမစ္ႀကီးတစ္ခု ျဖစ္လာဖုိ႔အတြက္ ျမစ္လက္တက္မ်ားစြာ ရွိတတ္စၿမဲပါ။ သံလြင္ျမစ္ လည္း ထုိ႔အတူပါပဲ။ သုိ႔ေသာ္ တိဗက္၊ တရုတ္ျပည္အတြင္းမွာ သံလြင္ျမစ္ရဲ႕ ျမစ္လက္တက္ ဘယ္ေလာက္ရွိတာကုိ မသိရေပမယ့္ ျမန္မာျပည္အတြင္းမွာေတာ့ ၂၈ ခုရွိတယ္။
(၁) နမ့္ယုေခ်ာင္း – တရုတ္ျမန္မာနယ္စပ္တြင္ စီး၀င္သည္။
(၂) နမ့္ေမြေခ်ာင္း – မုိင္းယမွ စီး၀င္သည္။
(၃) ဆီေအာေခ်ာင္း – ကုိးကန္႔နယ္မွ စီး၀င္သည္။
(၄) နမ့္နင္းေခ်ာင္း – အေနာက္ဘက္မွ စီး၀င္သည္။
(၅) နမ့္တိန္ျမစ္ – ကြမ္းလံုၿမိဳ႕အနီး စီး၀င္သည္။
(၆) နမ့္က်စ္ေခ်ာင္း – ေခ်ာင္းငယ္သာျဖစ္၏။
(၇) နမ့္မ – ၀နယ္မွ စီး၀င္သည္။
(၈) နမ့္နင္း – ညက္ေလ့ (၀နယ္)မွ စီး၀င္သည္။
(၉) နမ့္ေကာင္ေခ်ာင္း – မုိင္းလင္းနယ္မွ စီး၀င္သည္။
(၁၀) နမ့္ခါေခ်ာင္း – ဟုိလိန္းေစတီ အထက္မွ စီး၀င္သည္။
(၁၁) နမ့္လံုေခ်ာင္း – တာေကာ္အနီး စီး၀င္သည္။
(၁၂) နမ့္ပန္ေခ်ာင္း – ကြန္ဟိန္းၿမိဳ႕နယ္တြင္ စီး၀င္သည္။
(၁၃) နမ့္ဆင္ေခ်ာင္း – က်ဳိင္းတံုမွ ဆင္းသက္လာျပီး စီး၀င္သည္။
(၁၄) မယ္ယန္းေခ်ာင္း – မုိင္းဟန္အနီးမွ စီး၀င္သည္။
(၁၅) နမ့္ပန္ေခ်ာင္း – မုိင္းပန္ၿမိဳ႕နယ္မွ စီး၀င္သည္။
(၁၆) မဲေခ်ာက္ – ေခ်ာင္းငယ္သာျဖစ္သည္။
(၁၇) နမ့္ဆကြန္ – ေခ်ာင္းငယ္သာျဖစ္သည္။
(၁၈) မယ္စဲ့ေခ်ာင္း – ကယားျပည္နယ္မွ စီး၀င္သည္။
(၁၉) နမ့္တန္ (ေခၚ) နမ့္တိန္းေခ်ာင္း – မုိင္းကုိင္မွ စီးဆင္းလာသည္။
(၂၀) ေဟြေလာင္ေခ်ာင္း – ရွမ္းျပည္နယ္ ကယားျပည္နယ္ နယ္စပ္တြင္ စီး၀င္သည္။
(၂၁) ေဟြလန္းေခ်ာင္း – ရွမ္းျပည္နယ္ ကယားျပည္နယ္ နယ္စပ္တြင္ စီး၀င္သည္။
(၂၂) နမ့္မယ္ပုိင္း – မယ္ေဟာင္ေဆာင္ကုိ ျဖတ္ၿပီး စီး၀င္သည္။
(၂၃) နမ့္ပြန္ေခ်ာင္း – ကယားျပည္နယ္တြင္ စီး၀င္သည္။
(၂၄) ေသာင္းရင္းျမစ္ – ထုိင္းႏွင့္ ကရင္နယ္စပ္တြင္ စီး၀င္သည္။
(၂၅) ယြန္းစလင္း – အေနာက္ဘက္မွ စီး၀င္သည္။
(၂၆) ဒံုတမိ – အေနာက္ဘက္မွ စီး၀င္သည္။
(၂၇) က်ဳိင္းျမစ္ – အေရွ႕ဘက္မွ စီး၀င္သည္။
(၂၈) အတၱရံျမစ္ – အေရွ႕ဘက္မွ စီး၀င္သည္။
ဒီျမစ္လက္ထက္ေတြထဲမွာ ထင္ရွားတဲ့ျမစ္လက္တက္ကေတာ့ နမ့္ခါ၊ နမ့္ပန္၊ နမ့္ဆင္၊ နမ့္တန္၊ နမ့္ပြန္၊ ေသာင္းရင္းျမစ္၊ ယြန္းစလင္းျမစ္တုိ႔ျဖစ္ၾကတယ္။ ရွမ္းျပည္နယ္အတြင္း ျမစ္ လက္တက္ေတြဟာ သံလြင္ျမစ္ထဲ စီး၀င္တဲ့အခ်ိန္ ေရတံခြန္အျဖစ္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ဆင္ေျခေလွ်ာအျဖစ္ေသာ္လည္းေကာင္း စီး၀င္ၾကတယ္။
သံလြင္ျမစ္ဟာ ေရတံခြန္ေတြ၊ ေရလည္ေက်ာက္ေဆာင္ေတြ ေပါမ်ားတဲ့အျပင္ ေရစီး လည္းသန္တဲ့အတြက္ ေရလမ္္းခရီး အသံုးသိပ္မ၀င္ဘူး။ ပင္လယ္၀အနီးတစ္၀ုိက္ေလာက္သာ ေရလမ္းခရီး အသံုးျပဳႏုိင္တယ္။ ေရစီးသန္ေပမယ့္ ယခုေခတ္ ေခတ္မီအားေကာင္းတဲ့ အင္ဂ်င္ စက္တပ္ေရယာဥ္မ်ားလည္း သံလြင္ျမစ္အတြင္း တစတစ စတင္ခုတ္ေမာင္းေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း တင္ျပလုိက္ပါတယ္။
ရွမ္းစာေရးဆရာ ဟုိင္းေဆခုိင္ ၏ ေဆာင္းပါးကုိ ဆီေလွ်ာ္ေအာင္ ဘာသာျပန္ထားသည္။
Get: Sao Su Kham
http://shanstatedefencearmy.blogspot.com/
No comments:
Post a Comment